Dayanırım sanmıştım da dayanamıyorum. Her şey sıkıntılı ilerliyor, acayip yoruluyorum. Üstüne Fenerbahçe denen lanet takımım da tüy dikti. Bu yıl şampiyon oluruz diye çok inanmıştım. Yapacak bir şey yok, zamana bırakmaktan başka. Şu an yüzüm muşmula gibi oldu. Hayat enerjim birdenbire düştü. Herkesin bir huyu var, takıntısı var. Benimki de bu işte. Her şeyi kaldırmayı deniyorum da bir tesellim Fener'in galibiyeti oluyordu. Hayatım boyunca hiç şampiyonluk turuna katılamamıştım. En son şampiyonlukta Kadıköy'de oturmuyordum. Bu yıl olur sanıyordum ama, şartlar müsait değil işte. Kimse kaleyi açmıyor bu takıma. Gel oyna gol at demiyor. En çok kalp krizi geçirenler bu yüzden bu takımdan. En çok taraftarını ağlatan, bu takım.
Neyse sözün özü çekiliyorum buralardan (sosyal medya) sonbahara kadar. Ne yazacak enerjim kaldı ne de konuşacak enerjim. Sadece çalışabilirim artık (o da zaruri zaten) Her şeyden bıktığımı tekrar hatırladım resmen. Büyük bir ağırlık çöktü ruhuma.
Yani yokum uzun bir süre. Benden bu kadar..
