Yaşadım, Yaşıyorum...

Sağa sola meylederek tamamlıyoruz ömrümüzü. Biraz yükselip kaybolmak bizimkisi. Bir yakımlık sigaranın dumanı misali...

Kaçarcasına uzaklaşıyordum yaşadıklarımdan, işin tuhafı yaşayamadıklarımı kendime dert etmiyordum. Bir de onları ekleyemezdim playliste. Açık hedefim bende çoğu insan gibi, saklanmayı beceremiyorum. Ya da saklanabileceğim her yerin bilindiğimi düşünüyorum. Acılar çektikçe çoğalıyor, birini halletsen ikişer, üçer doğuyor Hydra gibi. Bende sıramı savıyorum. Fırtınalı günler huzur veriyor ruhuma. Sanki biraz söndürür gibi oluyor içimi.

Var olmak...

Kaç günüm kaldı, kaç senem?

Günü geceyi müsrif kullandığımdan hesaplayamadım
Ya bu analizler?
Mimiksiz binlerce yüzden çıkarımlar?
Mayın tarlasında gülerek yürüyemezsin
Deniz alıp götürüyor, lodos başka bir kıyıya vuruyor hayallerimi
Yeni bir sayfa yazmaya niyetlensem
Ne kurşun kalemin ucu, ne tükenmez kalemin mürekkebi dayanıyor.
Ve ben hep komşunun en yaramaz oğluyla arkadaşlık ediyorum
Seçimlerimi sorgulayamadan.
Fotoğrafları kırpmaktan da bıktım.
Hayatıma giren hoş kokulu kadınların parfümleri rekor kısalıkta uçtu elbiselerimden
Kaç günüm kaldı, kaç senem?
Yeterince var mı?
Yeniden var olmak için...