Bulamadan kendini bu lebideryada
Göremeden kendini buğulu aynadaBir çuval pirincin içindeki tek beyaz taş gibi,
Yangında bir garip ateşböceği gibi.
Bırakmadan gündüz düşlerini
Saçmadan havaya gülüşlerini
Nehirler kurumuş, vakit dolmuş
Güller buz tutmuş da olan olmuş
Azdan çok gitmiş, çoktan az
Yıllar geçmiş de gelmemiş yaz
Beyhude ümitle avutmuşsun kendini
Hiçten bitkinlikle aşamamışsın bendini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.