Gün gelir..

Gün gelir eksik renkleri tamamlarsın

Yaşayamadım deme, yaşamadan doğanlar ne yapsın

Hepsini savurma ümitlerinin birazı sende kalsın

Gün gelir değişir her şey, değişimin içinde sen de varsın..

32. Kez Gün'e..

Hayat beklemiyor, oysa ben bekliyorum. Belki şu sıralar beklemiyorum ama çok beklemiştim. Yılın 290. günü bugün ve doğum günüm. 32. yaşıma bastım, fiziksel açıdan yıprandım bu yaşa gelene kadar. Özellikle 25'ten sonra çöktüm sanki biraz. Saldım kendimi bayağı, stresten saçlarım dökülmeye başladı, kilo aldım kullandığım ilaçlar yüzünden, bıyığım ve sakalımda beyaz kıllar belirdi. Kafamın içindekiler, özlemlerim, ideallerim aynı kaldı ve hala da biraz çocuğum. Biraz değil tamamen çocuk olmak isterdim..

Neyse gelelim bugüne. Her zaman olmasa bile hayatımın üçte ikilik kısmı yalnız geçmişti. Yalnızlığı sorun etmiyorum. Bu yalnızlıkların tepe noktası hep 17 Ekim yani doğum günüm olmuştur. Çünkü ister istemez beklentiler oluyor. Aranmak istiyor insan, bulunmak istiyor. En azından bir kısa tebrik mesajı bekliyor. Her defasında bekliyorum ama bunlar hiçbir zaman olmadı. Aile üyelerini saymıyorum, çünkü adı üstünde aile. Bugün yine bekleyeceğim bulunmayı. Belki beni şaşırtan bir şey olur ama sanmıyorum. Sonunda beklentilerin gerçekleşmemesi sizi bir hüzün rıhtımına bırakıyor. Belki de yalnızlığı pekiştiren o hüzünle tanıştırıyor..

Notlar..

Adımlarını boşluğa gelmeden tamamlamalısın. Buna kararınca yaşamak deniyor. Bitiş noktasını kestirebildiğinde ona uygun yaşamış oluyorsun. Çoğu şeyi halletmiş olduğundan mümkün olduğunca az yarım kalmışlık arta kalıyor.

Düşlerimde sultandım ve uyanınca yok oldum Shakespeare'nin sonesinde bahsettiği üzere. Hayatın alışılagelmiş bıkkınlığı kademe kademe arttırması meşhurdur. Farklı durumlarda bulunsan bile, bundan kaçamıyorsun. Kazansan da bıkıyorsun, kaybetsen de. Ben de akıntıya karşı çırpınmaktan bıktım sonunda. Kazandım da çoğunlukla kaybetsem de. Kendimi sürekli farklı bunalımların aynı sonuçlarında buldum. Bedensel yorgunluk neyse de zihnen yorulmuşum. Bunun çaresi yok, zihnini dinlendiremiyorsun. Hayata kaçamak bakışlar fırlatıyorsun nihayetinde. Yaşayamıyorsun e ölü değilsin, dünyada bulunuyorsun diyelim. Ağaç gibi diyesim geliyor ama değil. Ağaçlar oksijen üretir, gölge yapar. Sen sadece fazlalık yaratıyorsun 8 milyar insana ek olarak..

Güz..

Bir dem daha koyu..

Gökyüzü ve olayların iç yüzü

Yaz'ı alelacele gönderdim çağırdım güz'ü

Çok yaş almadığım halde

Fersahlarca uzak geliyor çocukluğumun gündüzü..