Nice 100 yıllar göresin Cumhuriyet..

Bugün Türk milletinin en kutlu günüdür. Ne mutlu Türk'üm diyene...

Yorgun, yıkılmış bir imparatorluğun kalıntılarından kan, gözyaşı, on binlerce şehit ile yeniden doğuşumuzu simgeleyen cumhuriyetimiz 100 yaşında. Bağımsızlık belki her ülke için sancılı geçiyordur. Kolay kazanılmıyordur. Ama o başka ülkeler bağımsızlık için sömürge bir devlete başkaldırıyorlar. Bizim durumumuz farklıydı onlardan. Vatanımızı pizza dilimi gibi herkes paylaşmıştı. Hepsiyle ayrı bir mücadele yaşadık. Kolay kazanılmadı derken herkes bunu kastediyor. Doğusunda ayrı, batısında ayrı, güneyinde ayrı savaş verdik. Hasan Tahsin'ler, Sütçü İmam'lar, Kara Fatma'lar, Şahin Bey'ler yurdun her yerindeydi. Bütün milletimiz bir olup düşmanı vatan topraklarından temizledik. Gazi Mustafa Kemal Atatürk önderliğinde bir ulus, bir millet yarattık..

Keskin devrimlerle geliştik, çağdaşlaştık. Üzerimizdeki ölü toprağını attık. Osmanlı'nın yıkıntılarından, ayak bağlarından, borçlarından arındık. Öyle ki Milletler Cemiyeti'ne (Birleşmiş Milletler) özel davetle alınan tek ülke olduk. Çocuklara, kadınlara önem verdik. 15 yılda ne güzel de kalkındık. 10. yıl marşı net ifade eder "10 yılda 15 milyon genç yarattık her baştan"

İyi ki Doğdum, İyi ki Yokum!

Bir 17 Ekim günü ve buradayım. Bloğu ilk açtığım yıl hariç hep bu tarihte buraya not düştüm. Bir durum değerlendirmesi yapacağım yine, sonra bir dakikalık saygı duruşundan sonra dağılacağız..

34'e adım attım bugün. Senelerin peşinden atlılar kovalıyor galiba. Daha dün 30'a girmemiş miydim ben. Saç, sakal ve bıyığımda beyaz miktarı da artıyor günden güne. Birdenbire çöktüm diyebilirim. Fakat bu beklediğim bir durumdu. Çünkü sağlıksız yaşıyorum, özen göstermiyorum hiçbir şeye. Geçen yıldan itibaren değişen birkaç şey oldu. Belediyenin kurslarına gitmeye başladım. Birkaçını bitirdim. Çok yararlı geçti benim açımdan. Tanıdığım insanlar da pastanın çileği oldu. Bu yıl da şiir atölyesine gidiyorum. Sadece şiiri seviyorum hayatımda. Sevecek bir şey mutlaka bulmalısınız..

Bu yıl üzücü çok şey oldu toplum adına. Maraş depreminde hepimiz kahrolduk insanlar, yersiz, yurtsuz kaldılar. Açıkta kaldılar, depremden kurtulanlar soğuktan ve açlıktan vefat ettiler. Verdiği hasar bakımından en ağır depremleri atlattık ülkece. Yaralarımızı sarmaya çalıştık, çalışıyoruz. Ölümün yer, mekan fark etmeksizin her an tetikte olduğunu gördük. En korunaklı bir kalede ya da en modern rezidansta olsanız içeri kolayca girebildiğini gördük. Poe'nun bir öyküsü aklıma geldi. "Kızıl ölümün maskesi" ölümü durduramazsınız yani. Ama önlemler alarak belki geciktirebilirsiniz. Biz de geciktirebilir ve hafif atlatılmasını sağlayabilirdik, olmadı. 

Ben miyim ki?

Kayar zaman avuçlarımdan
Anın savurganı ben miyim?
Kaçar sözcükler dil ucumdan
Yalanın hâkimi ben miyim?

Nedir böyle, bu halim benim
Hangi çıkmazın içindeyim
Yanlış düşlerin seyrindeyim
Ben miyim ki işte, benim ben

Gençlikten son süratle geçen
Mücadeleden hep vazgeçen
Rüzgâr ekip, fırtına biçen
Ben miyim ki işte, benim ben

Kimseye etmeden tesiri
Yakıp yazdığım her nesiri
Söylenmiş sözlerin esiri
Ben miyim ki işte, benim ben...

Not: 9'lu hece ölçüsü kullanılmıştır..

Arada Kalmış Şiir..

Göğü yaksalar içimde buz fırtınası var

Hakikat hangi yansımasında bu aynanın 

Gözlerimi devirsem ruhumda izleri var 

Çok aradım da yok anahtarı bu pranganın 

Kızıl güneş denizin lacivertinde batar 

Akıp gider zaman, solup gider hayallerim 

Ben penç atarım da felek zar tutup şeş atar 

Unutulur zihnimde tüm ezberlediklerim 

Güçlü es, sana karşı yürüyeceğim rüzgâr 

Tutunacağım kök gibi toprağın içinde 

Bulacağım ki elbet benimdir bütün yollar 

Yoksa kaybolacağım ellerin ellerinde 

Kafesin kapağı açık ama kaçmaz kuşlar 

Söyleyin kim vazgeçmiş alışkanlıklarından 

Bitirdiğini düşünürken yeniden başlar 

Nefret edersin insani zayıflıklarından. 

Binbir düğüm attığım halde çözülür bağlar 

Bir ademoğlu ben miyim cennetten kovulan 

Düşersem kim kaldırır da ölürsem kim ağlar. 

Ümitsiz bir çığlık bu sonsuzda yankılanan...

Haklıydı Gidenler..

Kalsaydılar bu kadar sevilmezlerdi değil mi?

Gidenler belki de bundan çekip gitmişlerdir.
Her şeye rağmen durduklarında,
Eldeki bulgur muamelesi görmekten bıkmışlardır belki...

Evin vardır, daha çoğunu istersin
Paran vardır, daha çoğunu…
Eldeyken değersiz, eldeyken değerli işte.

İnsan ya da mal, mülk değişmiyor.
Sana yettiği kadar doldurmuyorsun bardağı.
Tepeleme doldurmak istiyorsun ve her şeyi kaybediyorsun.
Pisagor’un kadehi misali…

O yüzden gidenler haklıdır.
Gidenler, yettiğince görülmemişlerdir
Suçlamamak gerekir çünkü kara kıştan,
Yemyeşil bir bahara uyanmak istemişlerdir.

Bazıları gitmez, iyi bir şey yaptığını sanır
Ve hiç sevilmez...
Taştan yüreklerde, donuk bakışlarda
Yaşarlar iki yabancı gibi aynı meskenlerde
Yaşarlar ve hiç keyfini alamazlar,
Bu üç kuruşluk dünyanın.

Beyaz Hap..

Geçen gün sözlükte bir üniversite öğrencisinin siyah hap manifestosu adlı 66 sayfalık bir içeriği konuşuldu. Bayağı bir gündem oldu bu. Gelen geçen yerden yere vurdu, afişe ettiler. Belki de çocuğun istediği buydu bilemiyorum. Popüler olsun da ne olursa olsun demiş olabilir. Bir göz attım ve hızlıca okudum bazı yerleri atlayarak. Bana da aşırı saçma geldi, anlamsız geldi. Ben de bir şeyler yazabilirdim sözlüğe ama yazmak istemedim o anda. 

Neyse özetle şöyle diyor çocuk. Kadınlar dış görünüşün iyi olmazsa, ne yaparsan yap sana bakmıyor diyor. Bunun yüzünden de kadını suçluyor, kadın doğasını suçluyor. Amerika'da okul tarayan manyakların kafa yapısına belki birkaç metre uzaklıkta. Biraz irdeleyeceğim bu durumu.

Dış görünüşün her şey olduğunu düşünmeniz çok basit bir düşünme tarzı. Herkes aynı standartta olamazdı bu 8 milyar insan içinde. İnsan birini sevdiğinde, beğendiğinde zaten dünyanın en güzel, yakışıklı kişisi o oluyor. Bir harekete, bir söze aşık olunmuyor mu? Olunuyor. Bunun için kişisel gelişim önemli, nerede nasıl davranılacağını bilmek önemli. Şöyle bir durum var ilgili okurlar, şu sözü aklınızdan hiç çıkarmayın. "Kendini sevmeyeni kimse sevmez." Kendinizi sevmek için de kendinize yatırım yapmak zorundasınız. Yani kapabildiğinizi kapmalısınız hayatta. Kadın ya da erkek fark etmiyor. Biri sizde yüz güzelliği ve vücut güzelliği dışında sevecek bir yön bulmalı. Çünkü bilirsiniz güzellik gelip geçicidir. Ha şunu demiyorum okudukça okuyun, gezdikçe gezin ve saçınızı taramadan, yüzünüzü yıkamadan gezin. Kendinizi sevdiğinizde bazı şeyler hızla değişecektir. 

Umut..

Hayat bir masal değil.

Biz de mutlu sonlara inandırılmış çocuklar değiliz.
Su berrak değil, 

Gerçekler gibi bulanık ve acı.
Ve her bünye kaldıramaz gerçeği.

Yakalanana suçlu derler,
Ya katil yakalanmazsa suçlu değil midir?
Bir insanı öldürmesi şart mı?
Ya bir düşünceyi, gayeyi öldürmüşse!

Fısıltılar bir gün haykırışa dönüşürse
İnsanlar bir şey yapmamaktan sıkılıp,

Sonunda hedef için birleşirse...
Birden değil, yavaş yavaş,

Herkes bir mum tutup da karanlığa, 

Dünya değişirse...

Sen güzel kardeşim, 

Amaçsız ne yaşa, ne de öl.
Bir kere geldiğini unutma.
Hakkını ara, hesabını sor.

Vazgeçme...
Her gün güneş doğuyorsa bu topraklara.
Onu ilk sen karşıla.
Bil ki umut yola çıkmış yaklaşmakta...

Sınırsız İçinde Sınırlı..

Her derdin dermanı mı var

Veya her umudun bir oluru.
Seven hep mi kaybeder?
Hep mi acı çeker?
Sorular ve sorular
Cevabını bilemediğim
Çalışmadığım yerden sorar hayat...

Hepimiz çözmeye çalışırız
Yaşamın gizemini,
Kainatın bilinmezliğini
Oysa yaşarken ölmekteyiz
Ya da ölmeden çürümekteyiz
Durmadan bir anlam ararız
Fakat hiçbir zaman bulamayız.

Bazen sözcükler susar
Dil susmasa bile
Her hareket durur
Eklemler çalışsa bile.
Ve kurursun içtikçe
Damarlarından akan her meyde.

Denizlerin sonu var
Yolların da
Sınırsız içinde sınırlı bu dünya
Okuyup, öğrensen,
Beynin sınırı var
Yaşayıp, görsen
Ömrün sınırı var.

Velhasıl,

Yapabileceklerinin sınırı var.

Ödeyeceğin bedellerin sınırı yok...

Karar..

Hangi yolu seçeceğini sen bileceksin yolcu
Ya sözünün efendisi olursun buralarda
Ya da nefsinin kölesi yaparlar oralarda
Birdenbire var olduğun gibi,
Aniden hiç olursun dünya dedikleri bu diyarda.

Kararını ver yolcu.
Herkes kolayı seçer ya, sen de seç.
Ve gözkapağına çarpan bir sinek gibi bu hayattan geç...
Burada hiç han yok ki hancı olsun.
Hancı diğer âlemde kazanın başında bekleyecek.