Sayıklamalar II..

Zamanın acımasızlığından fırsat bulursak görüşürüz, sadece zaman bulabilirsek dilediğimiz mekanlarda..

Bir kaybolabilsem, hafızamı yitirebilsem, ömrüm uzar mı bu bataklıkta? Hem debelenip, hem batmamak da mümkünmüş galiba. Ölmenin çözüm olup olmadığını bilmiyoruz, sonrasını göremediğimizden. Ama yaşamak sıkıntılardan dev jenga sütunları dizmek gibi, büyük dikkat gerekiyor sütunların üzerine devrilmemesi için..

Net görme özlemim devam edecek. Çünkü sis bir türlü aralanmıyor. Uzakta insan silüetleri, geleceklermiş gibi duran ama sadece bakan. Hoş geldiniz demek istiyorum oysa, eşiği bir geçebilseler..

Sayıklamalar..

Nefret kuraklığında yağmur bekliyor biçare yüreğim. Bu iklimde sadece nefret edebiliriz birbirimizden. Hiç tanışmamak bir yöntem, ne kadar az kişi tanırsak o kadar üzülürüz...

Yanmayı baştan kabul ederek geldik bu dünyaya pervaneler gibi. Yaradılışımız bu sorgulayamam. 

Kaç kişiyi gömdüm toprak altına sadece unutmak için. Ne kadar uğraşsam da rüyalarıma girmelerine engel olamadım.

Bugünün değil, o günün yarını..

Her şey bittiğinde değişecek bu sinir bozan algoritma. Her şeyin bitmesinden kastım, benim bir soluk daha alamamam, bir blog daha yazamamam. 

Hep böyledir çünkü, Orhan Veli'nin dediği gibi "Ölünce biz de iyi adam oluruz"

Saklanacak küçük bir oyuk bulamadıysa, çevikliğin bir önemi yok, sadece süre uzuyor. Sonuç hep aynı; büyük balığın midesi. Yormadan, yorulmadan ölmek isterim. Ama tam tersi olacağını biliyorum. Canım bir türlü çıkmak bilmeyecek..