Zamanın acımasızlığından fırsat bulursak görüşürüz, sadece zaman bulabilirsek dilediğimiz mekanlarda..
Bir kaybolabilsem, hafızamı yitirebilsem, ömrüm uzar mı bu bataklıkta? Hem debelenip, hem batmamak da mümkünmüş galiba. Ölmenin çözüm olup olmadığını bilmiyoruz, sonrasını göremediğimizden. Ama yaşamak sıkıntılardan dev jenga sütunları dizmek gibi, büyük dikkat gerekiyor sütunların üzerine devrilmemesi için..
Net görme özlemim devam edecek. Çünkü sis bir türlü aralanmıyor. Uzakta insan silüetleri, geleceklermiş gibi duran ama sadece bakan. Hoş geldiniz demek istiyorum oysa, eşiği bir geçebilseler..
Makinaya bağlı yaşıyoruz, tüm organlarımız çalışsa da. Her türlü elektronik ve mekanik makinalar. Bu yaşamak mı? Bir gün uyanırsak makinalara gerek kalmaz umarım..
Mutluluk, düşünmemek demek. Mutluluk kısa ama ara ara tekrar eden küçük anlar. Bir saniyelik bir yüz hareketi. Bir söz, bir yemin. Ev, araba, yat, kat sananlara söylüyorum. Mutluluk sıcak bir çorba dışarısı çok soğukken, bir yatak çok yorgunken ya da tam pes edecekken destekleyici bir söz. Dünyayı çok büyütmeyin gözünüzde. Dünya küçük, insanlar küçük. Her zaman yolcuyduk, yolu tamamlamaya bakalım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.