Sonundayız..

Adımlar düzensiz, bir şekilde yürüyor insan
Sokaklar tekinsiz, yaşıyor insan
Nasıl bir oyundur bu oynanan
İnsafsızca ilerlerken zaman

Tutup da bıraktığımız balık olsa
Gitgide soğuyan ellerden başka..
Olup bitmeden yetişebilsek
Biraz daha yaşayabilsek, yaşatabilsek

Mesele ciddi değerli okuyan
Vicdanlar kiloyla satılıyor anbean
Mengene sıkışırken arasındayız
Hikayenin başındayız sanarken, sonundayız..

Kaybolan Yıllar..

Herkes tek bir şey kaybeder aslında bu hayatta. Yoksa eşyayı hatta kişiyi dahi yerine koyabiliriz. Yıllarımızı kaybediyoruz, kaybolan yıllar yani..

Ne kadar verimli yaşayabildik soralım kendimize. Unuttuğumuz neler yaptık o yıllarda. Bir etkisi oldu mu önceki yılların şimdi ki takvime. Benim kendimi dışarıya karşı soyutladığım çok yıl oldu. Değirmen boşa döndü durdu hep. Ancak şimdi akıllandım ki biraz tat almaya da başladım artık hayattan..

Kendini yalnızlığa boğmak çözüm değil, çözümü içeride arama çözüm dışarıda. Hayatın akışında çözüm. Bulmak basit değil kabul ediyorum. Ama ellerin kirlenmeden de yaşadım diyemiyorsun. İyiyle kötü insanı ayırt edecek akıl var aslında herkeste. Sadece aceleci davrandığımızdan yanılıyoruz. Cazibesine kapılıyoruz yanlışların..

Uyumayanlar..

Geceleri uğurlayıp, sabahları selamlamakla geçiyor ömrüm şu sıralar..

O esnada da birkaç isimsiz şiir yazarım..

Sayılı iyi ki'lerin keşke denizlerinde boğuluşunu

Kusurların gözüme görünmediği, 

Yaşanması mümkün ama dünya şartlarında bir türlü yaşanamayan masum aşkları.

Ederlezi çalar kulağıma Perhan gibileri düşünürüm..

Uzaktan insan dediğimiz, ama insanca davranamadığımız insanları..

Terbiye açlıkla ediniliyorsa, biraz da biz aç kalmalıyız..

Işıklar birer ikişer sönerken 

Hala inatla söndürmeyen varsa ışıkları..

Bir nedeni vardır muhakkak..

Uyutmayan ya da yeterince uyutmuş..

Yolculuk..

Görünürde değilde içimde kaç kişiyi uğurladım, sayamıyorum. Hepsiyle sessizce vedalaştım, çünkü son sözler bir şeyi değiştirmeyecekti..

Teker teker gelip, sürüyle gitti gidenler. İzlemekten başka bir şey gelmedi elimden. Kal demek istediklerimde oldu. Ama bir şey değiştirmeyecekti işte. Güçsüz, çaresiz görünmek istemiyordum. Onlarsız yaşayamayacağımdan korkuyordum velhasıl yaşayacağımı biliyordum. Yolculuktu bu, geçtiğimiz her kasaba her köyde birileri inip, birileri binecekti.

Telefon rehberimde bir sürü insan var görüşmediğim. Silmem gerekiyor artık, zira kazara birisini arasam artık yabancı olduğumu anlayacağım. 

Yeni Yıl..

Sil baştan yeni bir yıl. Bakalım nelerle karşılaşacağız bu sene. Ne derslerden kalıp geçeceğiz bakalım. Bu yıldan bir beklentim yok, normal standartlarda geçmesini isterim. Şöyle bir beklentim olabilir küçücük. O da Noumena'nın yeni albümünü bu yıl çıkarması. Geçmişten bu yana bırakamadığım tek alışkanlığım Noumena. Onların faal olması çok hoşuma gidiyor.

Bu yıl için herkese esenlikler diliyorum. Hiçbir şeye aldırmadan dimdik yürüyelim bu yıl. Ertelemeden yaşayalım hayatı. 

Bu yıl da su gibi geçecektir. İyi değerlendirelim sadece. Mutlu yıllar..