Nefretim..

Bir anda mı nefret ettim sanıyorsunuz onlardan? Bir anda kimse nefret etmez kimseden. Bir şeyler canlanır gözünde düşünürsün, dalıp gidersin. Ondan sonra da hükmü kesersin, ya seversin ya nefret edersin. Ama nefret yoruyor işte insanı. Yüz kasların değişiyor gördükçe, duydukça. Bilinen bir gerçektir insan somurturken, güldüğünden fazla yüz kası çalışırmış. Yoruluyorum yani görmekten, duymaktan ve hatta bilmekten..

İşin başka bir gerçeği ise nefret ettiğiniz ne varsa kişi ya da nesne, asla unutamazsınız. Bir sevdiklerinizi unutmazsınız bir de nefret ettiklerinizi. Yapacak bir şey yok işte. Bu böyle devam edecek. Yorulmaya, sıkılmaya, somurtmaya devam edeceğiz. Erkenden yaşlanacağız, deforme olacağız..

Senden nefret ediyorum be. Beni kendine düşman ettiğin için nefret ediyorum en çok. Canımı bilerek acıttığın için, geçmişi unuttuğun için nefret ediyorum. Nefret ettiğim çok şey var aslında. Zaten tanıdığım insanlardan kolay kolay nefret etmem. Genelde benim nefretimi tarihin çöplüğünde bulunmuşlar ve bulunacaklar kazanır. Bu öyle değil..

Uzak ve Yakın..

Uzağın da dili var, yakının da
Biri tatlı dilli, biri zorba..
Hasret yakınında, soğuk bir kılıç
Bir el diğerinin uzağında, sıcak bir hayal..