Önce..

Hayat ne garip, bu şiirimi Sivasspor taraftar sitesinde buldum. Bu şiirimi unutmuştum ve kaybetmiştim açıkçası. Çok mutlu oldum çünkü kayda değer bir şiir olduğunu fark ettim. Şiir 13 sene önce paylaşılmış sitede, şiirle beraber adımı da paylaşan kişiye çok teşekkür ederim. Büyük bir iyilik. Helal olsun sana yiğido "subaşı29"

Ben ve var ile yok arası dünyam

Bir de seni bilirdim yanımda sevdam..

Güzel günler, rengarenk gelecek vardı rüyam..

Beni yalnızlığım ile baş başa bırakmadan önce.

Kendimi atasım gelir her zaman

Herhangi bir binadan, bir uçurumdan.

Olmuyor sensiz, dönmüyor devran..

Uyumayı unutmadan, acıyı hissetmeden önce...

Gittin yine, yaptın her zamankinden.

Tam da hayattan keyif alabilecekken.

Kaçan sendin, bıraktım hep kovalayacakken..

Işığım körelmeden, sokağa vuran sessizliği duymadan önce.

Hani nerede verdiğin sözler?

Yalan mıydı sevişmeler ve sıcak öpücükler

Zamanla kayboldu gitti demek sevgiler..

Gideni görmeden, sana yenik düşmeden önce..

Tek yapabildiğim düşünmek, hep düşünmek..

Var olduğum geçmişi düşlemek..

Zor da olsa bunu kabullenmek..

Yüksek dozu vurmadan, gözlerimi kapatmadan önce...

2009

Düşüş/Bakış..

Bilmem kaçıncı insanın, bilmem kaçıncı sillesi. Yanakları pembe bir çocuktum oysa. Vurup kaçtılar gerillalar gibi. Yabancı şehirlerde bana uzak hakikatler..

İşin özü bu, zehre batırılmış hançerler. Yüreğinde kim varsa o değdiriyor parmak uçlarına. Bir bakmışsın ölmüşsün bile. İki kelam edemeden, verilen selamı alamadan göçmüşsün işte. Arkanda koca bir ülke, damı olmayan bir ev ve vefasız arkadaşlar bırakmışsın. Bir izmarit gibi akmışsın mazgala, sonun kanalizasyon olmuş..

Yalanlarla..

Yorgunsun, makas daralırken

Hep bir şey eksik!

Nereye kadar bu sabır?

Teşebbüsler sonuçsuz ve zararlı

Hayır, hayır, hayır

Hıyar, hıyar, hıyar..

Gereksizim, gereksizsin

Sen de kimsin?

Ya da kim sanmaktasın?

Gökyüzü bulutlu...

Kime ne, sana ne!

Uzattın elini, kaldı havada!

Daldın uzaklara yine

Sektirdin taşı su üstünde üç kere..

Zaman kum, tuttun-tutamadın.

Hayal ertelerken gerçeği

Bir of çekiyorsun...

Sıkıntıdan değil de, stresten.

Yürü, yürü, yürü

Bitmeyecek bu istediğin kadar büyü..

Pişmaniye anlamlı bir tatlı.

Yine de'ler, oysalar, neyseler.

Ne güzel de teselli ederler...

Bilinen yerlere saklanmaya devam edeceğiz.

Çünkü yakıyorlar, yıkıyorlar, eziyorlar...

Yalnız..

Edgar Allan Poe'nin "Yalnız" şiiri ve bu şiirden oluşturulmuş Sopor Aeternus parçası yalnızlığı boydan boya ele alan yapıtlar. Belli ki her insanın yalnızlıkları farklı. Bu eserlerde açıklanmış yalnızlık bana birebir uyuyor. Parçayı çeviren kalem ironicl3'ye teşekkür etmekle birlikte, burada paylaşıyorum.

Çocukluğumdan beri

Başkaları gibi olmadım

Dünyayı diğerlerinin gördüğü gibi görmedim.

Tutkularımı ve kederlerimi, onlarla ortak bir kaynaktan almadım

Yüreğim uyanmadı, başkalarının sevinç duyduğu seslerde

Ve sevdiğim her şeyi, yalnız sevdim.

Sonra çocukluğumda

Fırtınalı bir yaşamın şafağında

Tüm iyiliklerin ve kötülüklerin derinliğinde boğuldum

Beni tutsak eden bu bilinmezlikle.

Şiddetli yağmurlardan ya da kaynaklardan.

Dağın kızıl yamacından

Beni sarıp sarmalayan güneşin.

Altın sarısını andıran sonbaharından

Gökyüzündeki yıldırımdan

Yanı başımdan geçmekte olan

Gök gürültüsü ve fırtınadan

Ve gözlerimde şekillenen bulutlardan

Gökyüzünün tamamı masmaviyken.

Benim tek gördüğüm şey korkunç karanlık..

Bu korkunç karanlık...

Kısaca..

"Ne olmuş büyük adam olamadıysak, hayallerimizi satmadık ya..."

Rahmetli Erdal Tosun'un repliğiydi bu cümle. Kafamda dönüp duruyor bu replik. Büyük adam olamadığımdan mı, hayallerimi satmadığımdan mı bilmiyorum. Ama bir şey gerçek ki kendimi ispatlama çabasına girmedim. Belki ispatlardım çabalasam. Sonuçta sessiz sedasız bir köşede hayallerimi yontuyorum. Bu bana yetiyor, hayallerimle doyuyorum. Sigaradan bir nefes çekişime sığdırıyorum hayallerimi. Yaşamadım mı? Yaşadım. Beklediğim şeyler çoğunlukla gelmedi ama yaşadım sonuçta. Bu hayatta bir şey görmedim diyemem..

Ne kadar yalnız kaldığın seçimlerine göre değişiyor. Keskin seçimler yaparsan yalnızlığın daha da acımasız oluyor. Benim ki de öyle, keskin kokulu bir yalnızlık. Nefes almak istemsiz, hayatta kalmak zaruri. Yol nereye götürecekse oraya. Çıkmaza kadar, ya da bir uçurum kenarına kadar. Yol bitmeden ümit de bitmez. Bir yere varacaksın iyi ya da kötü, güzel ya da çirkin. Varmak önemli. Sırtındaki kefenin yani ruhunun zarar görmemesi önemli. 

Dediler..

Geçer zaman, kırılır bu döngü dediler.

Heyhat, sen yine de satma hayallerini dediler.

Ben bekledikçe, deliliğime övgüler dizdiler.

Yandıkça arınırsın, kül olduğunda unutursun dediler..

Gün Geçerken Geceden..

Yazmam artık, yazılacak her şey yazılmış..

Günahlarım parmağımda öyle bir yüzük ki

Üstüne hem altın, hem de elmas kakılmış..

Gün geçerken geceden

Rüyalarım kapatılmış,

Kabuslarım serbest bırakılmış...