Kaçarcasına uzaklaşıyordum yaşadıklarımdan, işin tuhafı yaşayamadıklarımı kendime dert etmiyordum. Bir de onları ekleyemezdim playliste. Açık hedefim bende çoğu insan gibi, saklanmayı beceremiyorum. Ya da saklanabileceğim her yerin bilindiğimi düşünüyorum. Acılar çektikçe çoğalıyor, birini halletsen ikişer, üçer doğuyor Hydra gibi. Bende sıramı savıyorum. Fırtınalı günler huzur veriyor ruhuma. Sanki biraz söndürür gibi oluyor içimi.
Tempolu koşmaya benziyor düşünmelerim, fazla yorucu olduğundan düşünmüyorum. Yeterince yeniden başladım ama hiç bitiremedim. Bu maratonu hep yarıda kestim, kestiler. Artık bitirmek istiyorum. Kaçıncı olacağım da umrumda değil.
Çekilecek bir adam olmadığımı biliyorum açıkçası. Keşke biraz yumuşak huylu ve keskin geçişleri olmayan biri olsaydım. Ama değiştiremedim kendimi. 20'li yaşlarımın ilk yarısında dayanamayacağımı hissediyordum, her şey üst üste geliyordu. Ama diğer yarısından itibaren daha da olgunlaştım. Kararlarım kesinleşmeye başladı, isteklerim ve beklentilerim azaldı hayattan. Sadece kendimi geliştirmek için uğraşıyorum artık, bana birtakım bilgiler katabilecek kitapları okuyorum. Öyle kişisel gelişim zırvalarını değil.
Geçmiş elbette canımı acıtıyor hala. Ama yapacak bir şey yok, beynime çakılmış kör çiviler bazı anılar ve bazı insanlar. Zamana güveniyorum bu konuda. En zor evreleri atlattım. Bunlar kabullenmek ve alışmaktı. Bir de boşverebilsem %100'ümü yaşantıma yansıtabilirim..
40 yaşıma daha yakınım, ergen delikanlılığımdan. Hiçbir şeyden pişman değilim. Tadılabilecek her duyguyu tattım o yıllarda. Bir daha dönebilsem yine aynı şekilde yaşardım. Belki de daha fazla hata yapardım şairin dediği gibi..
Çekilecek bir adam olmadığımı biliyorum açıkçası. Keşke biraz yumuşak huylu ve keskin geçişleri olmayan biri olsaydım. Ama değiştiremedim kendimi. 20'li yaşlarımın ilk yarısında dayanamayacağımı hissediyordum, her şey üst üste geliyordu. Ama diğer yarısından itibaren daha da olgunlaştım. Kararlarım kesinleşmeye başladı, isteklerim ve beklentilerim azaldı hayattan. Sadece kendimi geliştirmek için uğraşıyorum artık, bana birtakım bilgiler katabilecek kitapları okuyorum. Öyle kişisel gelişim zırvalarını değil.
Geçmiş elbette canımı acıtıyor hala. Ama yapacak bir şey yok, beynime çakılmış kör çiviler bazı anılar ve bazı insanlar. Zamana güveniyorum bu konuda. En zor evreleri atlattım. Bunlar kabullenmek ve alışmaktı. Bir de boşverebilsem %100'ümü yaşantıma yansıtabilirim..
40 yaşıma daha yakınım, ergen delikanlılığımdan. Hiçbir şeyden pişman değilim. Tadılabilecek her duyguyu tattım o yıllarda. Bir daha dönebilsem yine aynı şekilde yaşardım. Belki de daha fazla hata yapardım şairin dediği gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.