Unutulmak..

Neden böyle unutulup gider insan? Bir şey yapmadığından mı hatırlanmak için. Bir şey mi yapmalıydı? Kötü şeyler hatırlanır ya. Bir günaha mı girseydi, hatırlanmak için. İyi şeyler çabuk unutulur çünkü. İyi şeylere vefasızdır insanoğlu. Birinde yer etmek istiyorsan ona yamuk mu yapmalısın? Hayatta unutamazlar. Ama saygılı davranıp, halini hatırını soranı 1 günde unuturlar..

Dediğim gibi insanlara çirkin davranmak lazım. Hem unutulmamak hem de saygı görmek adına. İyilik denizlerde yeterince var. Henüz çıkaran olmadı onları. Balıklara yiyecek oldu iyilikler..

Sonunda anladım. Köşeye isabet alıp vurmaktansa, gelişi güzel vurmak lazımmış. Stadyumdan dışarı çıksın top, bir çocuğa hediye olsun. Çocuklar değer bilir yetişkinlerin aksine. İyiliği de kötülüğü de unutmaz. Yetişkinler kötülüğü unutmaz..

Öyle..

Sigaramdan derin bir nefes çekip yazıyorum bunları. Biraz sarhoşum. Aklıma fi tarihinde yaşanmış şeyler geliyor. Bir kızın msn'ini eklediğim, ardından merhaba dediğim günler. Bazıları muhabbeti başlatmazdı. Bazıları başlatırdı. Hepsini bir ilişkim olsun diye eklememiştim oysa. Karşı cinsi anlayabilmek için eklemiştim. Çünkü bizim meslek lisesinde, sınıfımızda bir kız vardı. Bazılarıyla arkadaş oldum, ölesiye dertleştik, güldük eğlendik. Bazısıyla ilişkim oldu. Sonuç olarak arkadaşlarım kaldı geriye. Bir kızla sınırı geçerseniz arkadaş kalamıyorsunuz. İnsan külliyatı izin vermiyor buna. Hepsine yol verdim, onlar da bana verdi..

Öyle..

Yaşadık bir şeyler. Yaşanmaması gereken şeyleri de yaşadık. Aşık olduğum, kimseden habersiz ona yolculuk ettiğim günler oldu. Hepsi hatırımda. Ben neler yapmıştım, o neler yapmıştı. Eşittik bence. Fedakarlığı ikimiz de yapmıştık. Bir gönül kırıklığı kaldı geriye. Hiçbir zaman adam olamamamı bu gönül kırıklığına bağlıyorum. Nefretle anmıyorum, onun için hala dua ediyorum. O benim için ediyor mudur bilmem? Ediyorsa sağ olsun, etmiyorsa da. Kolay unutulurum biliyorum..

Öyle..

Sigaranın dumanına sarıp saklayamıyorsun. Başkaları çalıp götürüyor. Mutlu veya mutsuz ediyor fark etmez. Sonuçta aynı meskende aynı havayı soluyorlar. Benim hayallerimi başkaları yaşıyor. Benim yaşama nedenim başkasının nedeni oluyor. İşte bu dayanılmaz bir şey..

Diyorum ya sarhoşum. Ama imla kurallarını atlayacak kadar değil..

Boşluğa yazıyorum. Hiç sorun etmezdim. Yine etmiyorum. Ben öldükten sonra okusunlar bunları. Bir hiç uğruna yaşadı demesinler. Hiç ağlamasınlar, gülsünler. Onların hayatları farklıydı, benim ki farklı. Ben kaç kadına anne dediğimi hatırlamıyorum. O kadar çok ki. Bir aile hayatım olsaydı. Belki eğitimim de farklı olurdu. Belki bir sap olurdum baltaya. Tarihte şu şöyle olsaydı böyle olurdu diyemezsiniz. Böyle gelişti ve böyle oldu. Kimse bilmese de sevgi açlığımı, ben ite kaka kapamaya çalıştım. Başaramadım. Benden kaçtılar. O kaçtı, bu kaçtı. Sonuç olarak kimseye sığamadım..

Beni büyüten o kadın ölmüş geçenlerde. Bana parayla baktığını uzun zaman anlamamıştım. Çok sayıda annelerimden biriydi. Bazen onu ziyarete giderdim. Sevgilimden gelen mektuplar onun evinde kaldı. Yani bir şey kalmadı bana. Buna üzülüyorum en çok.

Eskimek böyle bir şey. Bu Ekim 33'ü dolduracağım. 40'ı göremeyeceğimi defalarca söylemiştim. Yanılırsam özür dilerim elbette. Ama insan bilir kendi yaşamının gidişatını. Çok kederli oldum her zaman. Beni yıkan, yerimde saydıran çok olay oldu. Belki alkol çok almıyorum ama sigarayı resmen metresim yaptım. Öyle böyle içmiyorum. Tanrıdan tek dileğim var. O da bir nefeste can vermek olacak..

Yani diyeceğim o ki. Unutuldum işte. Sana en son sarılışımı bile hatırlamıyorum. Yüzünü hatırlamıyorum. Gülümsemeni de. Hem unutuyorum, hem unutuluyorum. Bu dünyadan geçip gidiyorum. Yanımda bir küçük heybe anılarım. Ölüyorum, fark edilmiyorum..