Roman / Umut / İkinci Şans..

Yazdığım romanı bitireli iki hafta kadar oldu. 513 sayfadan oluşan bu kitabı yaklaşık 5 ayda yazdım. Birkaç yayınevine yolladım mail olarak. Bazı yayınevleri olumsuzsa geri dönmüyormuş sana. Bir bekleyişin içine girdim. Ciddi bir emekle yazdım bu kitabı. Hayırlısı olsun.

17 Ekim’de 36 yaşına girdim. Bu yaşıma kadar iyiye doğru kırılmadı hayatım. Her seferinde düşüşler yaşayıp ölmeyerek bu zamanlara geldim. Bu roman bana bir umut oldu. Şayet bastırabilirsem, hayatım iyiye doğru kırılabilir. Yeni yıldan sonra her şey netleşir elbet. Sadece bir şans gerekiyor. Hayat bir kere olsun gülümsese, yeniden başlayabilirdim.

Babam kötüleşmeye devam ediyor. Yalnızlığa dayanamıyor uyanır uyanmaz benim odama geliyor yatağımda akşama kadar yatıyor. Bazen birlikte çıkıp biraz yürüyoruz. İki erkek yaşadığımızdan ve babam hasta olduğundan temizlik, yemek, alışveriş benim payıma düşüyor. Ben de hasta olduğumdan bazen sinirleniyorum ama yapacak bir şey yok. Babam benim için çok ayrı bir figür. Romanda ondan da bahsediyorum.

Biraz tutunabilsem bu dünyaya, biraz rahatlayabilsem. Bir şans istiyorum sadece bir şans. Biliyorum ikinci şanslar her zaman mümkün olmaz. Bir kere olsa ne olurdu, hayal bile edemiyorum.

İki şiir kitabım var ikisini de elektronik ortamlarda bastırabildim. Yani fiziksel olarak herhangi bir kitabevinde olmadı hiçbiri. Sadece bir kere yazdığım bir eseri girdiğim her kitabevinde görsem ne olurdu? Çok şey mi istiyorum bilmiyorum ama bunda da olmazsa daha da mümkün olmaz.

Kendimi artık akışa bıraktım. Okyanusun ortasına mı sürüklenirim, bir kıyıya vurup yeniden mi başlarım artık benim kontrolümde değil. Sadece bekliyorum işte. Olacak olana kimse mani olamaz. Onun ol demesine bakar.

Hakkımda hayırlısını ver Allah’ım, vermeyeceksen de boynum kıldan ince.