Dante Gibi..

Zaman geçiyor.

Kuyuda çırpınırken,
Gerçekle çarpışırken
Namluya hayatım sürülürken
Durmuyor geçiyor...

Buralardayım bayanlar baylar ve sonunda Dante gibi ortasındayım. Abilikten bey amcalığa terfi edebilirim artık. Bugün günlerden doğum günüm.

Bu kadar yaşayabileceğim ve bu kadar değişebileceğim aklıma gelir miydi hiç? Dile kolay 35, yazıyla otuzbeş. Hani doğum günündür herkese laf arasında sıkıştırırsın bugün doğum günüm diye. Hah işte o zamanı geçtim ben. Artık kimsenin bilmesinin, öğrenmesinin umurumda olmayacağı, kimin kutlayıp kimin kutlamadığının öneminin kalmayacağı bir eşiktir bu. Yani artık kimseye o gün doğum günüm olsa da söylememe dönemine girdim. Belki de doğum günümü tamamen unutacağım günleri de göreceğim kim bilir.

40’a 5 kaldı. Bakalım öngörülerim doğru çıkacak mı? Yaklaşıyor zaman. Görebilecek miyim 40’ımı onu düşünüyorum sadece. Gerçi haklı çıksam madalya takmayacaklar sonuçta..

Ne diyorduk 35. Büyük bir eşikten geçtim bugün, artık çocukluğum, ergenliğim, heveslerim çok uzakta kaldı. Büyük okyanusu geçip yeni bir kıtaya ulaşmış gibiyim. Geri dönmek imkansız, harcanıp bitti o yıllar. Tüketimi eleştiriyorum ya en büyük savurgan benimdir. Nasıl bu kadar kolay harcadım onlarca yılı, delirecek gibi oluyorum bazen. Yaşanması gerekiyordu diyebilirsiniz de, yaşanmayabilirdi de. Ne umutlar tükettim dört duvar arasında. Gençlik su gibi aktı gitti. Başlangıçta dediğim gibi değişimime inanamıyorum hala. Ben hala Akmar pasajına kulağımı deldirmeye gittiğim günleri hatırlıyorum. Fotoğrafını çekmişim sanki geçmişimin sürekli beynimde onu seyrediyorum. Geçmişi düşünüyorsan geçmiş geçmemiş demektir..

Geçti hayal içinde bunca yıl...

Metal ve Rock müzikten çok TSM dinlediğimi fark ettiğimde, tamamen evrim geçirdiğimi anladım. Zamanında dalga geçtiğim o insanlardan olmuştum. Şarkıları müzikleri için değil de sözleri için dinliyorum. Ne demek istemişler cımbızlıyorum. Bütünden çok ayrıntıyı düşünüyorum. Amca oldum işte. Yakında TSM korosunda korist ya da solist de olurum..

Hani acıkırsın annen mutfakta köfte kızartıp, salata hazırlıyordur. İştahla beklersin ya hani. Artık iştahla beklemiyorsun. Hep iştahsızsın, umutsuzsun ve kabullenmişsin. Umudunu değil de geleceğini kaybetmişsin. Boşa yaşadığını ezberlemişsin. Bundan sonra ne olacaksa olsun diyorsun ve şaşırmıyorsun ya. İşte filmin en can alıcı noktalarından biri de budur. Bekleyişin artık sevince değil, hüzne ve daha da hüzne. Babanın ölümüne kürek çekiyorsun artık. Sen yaşlandıkça o genç kalmıyor sonuçta. Ah babam benim 35’imi gördün de bir halta yaradığımı görmedin daha..

Gün geçtikçe daha şüpheci oluyorum ve insanlara, topluma güvenimi kaybediyorum. Yaşama sevincimi zaten etrafa saça saça buralara gelmiştim. Artık tükenmek üzere. Neyle bağlarım da çözülmez diye düşüne düşüne aklımı kaçıracağım. Yazmasaydım “Ben Napolyon’um” aşamasına gelmiştim sanırım.

İnsanları artık tanıdım. İnsanlar bencil yaratıklar. Çıkarları uğruna her şeyi yapabileceklerini biliyorum, kim bilir kaç kez deneyimledim bunu. En yakınlarımdan bile. Bu dünyada çok uzun süre kalmadım mı? Tamam çok hızlı geçti ama çok da uzun kaldım. İnsanların gözlerinde bir hiç olduğumu neden bu kadar net görüyorum? Gözlerim berraklaştıkça, su bulanıklaşıyor. Temiz olduğunu düşünüp içtiğim günler nerede? Hiçbir şeyden haberim olmadan, cahilliğimle mutlu olduğum günler nerede?

35 yolun yarısı demişler Dante’ye atıfta bulunarak. Bunu kaç defa söyleyeceğim herkesin yol yarısı Dante’ye tekabül etmez. Şiiri yazan adam 46’sında öldü çünkü. Yol yarısına belki gelmemişsindir, belki de yolun sonuna gelmişsindir yarısına geldiğini sanırken. Ben geçeli çok oluyor, öyle hissediyorum, biliyorum..

Neyse dostlar yıllık geleneksel rutinimi bu yazıyla gerçekleştirdim yine. Bu bloğu açtığımdan beridir bu tarihi hiç atlamadım. Ömrüm elverirse de bu tarihte hep bir iç döküş olacak buraya. İyi ki varsın, iyi ki yokum.

Ve keşke hep yok kalabilsem.

Seneye? görüşürüz..

~ Bir 35'lik Şiiri ~

Bir 35'lik aktı bu gece

Bir 35'e girerken...

Hey gidi Dante sen yolun yarısındasın

Ben Araf'a sıkışmışım.

Geçmişe karışmışım

Karanlığa alışmışım..

Kim bilir kaç 35'lik hayat yaşamışım.

Kimileri vesikalığımı yakmış

Kimileri defterden silmiş.

İşte öyle canavarmışım.

Gidiyorum Dante, 

Yol yarısını yol sonu yapmaya.

Bu şekli bozuk dünyaya,

Bir orta parmak çekip vınlamaya..

Bir 35'lik de sana bırakıyorum

70'e kadar işin iş be Dante

İşin iş biliyorum...