Herkes gider sen kalırsın derler ya. O aşamadayım galiba. Bir yazımda bahsetmiştim bu ihtimalden ve hayat sonunda beni tek başıma ormanda bırakmak üzere. Nasıl olacak, nasıl olacağım?
Kimseye sitemim yok, yalnızlığım benim sorunum oldu çünkü. Ben kendimi yalnızlığa zincirledim. İki başarısız intihar denemesinden sonra bir daha denememeye yemin etmiştim. Ben kendi isteğimle gitmeyeceğim buralardan, kendime direkt ölümcül bir kötülük yapmasam da, sağlıksız beslenerek, sigara içerek hayat süremi kısaltmaya çalışacağım.
İşyerindeyken bütün mahalle uyurken gecenin 3’ünde ağlama krizine girdiğimi siz okuyanlar hariç kimse bilmeyecek. Ölüm Allah’ın emri, ben babama son 20 yıl da olsa doydum. Bunun için şükrediyorum. Babamla çok iyi ikili olduk, yoldaş gibiydik. Şimdi sadece Tanrı’ya babama çektirmemesi için dua edebilirim. O melek gibi bir insan, bugüne kadar verdiği sadakalar sayesinde dimdik ayakta durdu. Kimseye muhtaç olmadı ve bizi de muhtaç etmedi. Tanıdığı herkese bir iyiliği dokunmuştur.
Moralini düzeltmek istiyorum ama imkânsız tabi ki. Kimin başına gelse ölümü düşünmeden duramaz ki. İkimiz açısından da zor bir sürece girdik. Her zaman hastalık hastasıydı zaten babam. Hafif burnu aksa, veryansın ederdi. Dünya böyle bir yer işte, canının tatlı olduğunu sana düşündürüyor.
Daha önceki yazılarımda babamdan önce gazlayıp gitmek istediğimi defalarca yazmışımdır. Çünkü ben bir hayli bencil bir adamım. Babama nasıl veda edeceğimi onlarca kez düşündüm. Ama işin içinden hiçbir zaman çıkamadım. Beşiktaş gol atacak ve ben Fenerli olmama rağmen babama müjde vermek için onu arayamayacağım ha?
Daha kesin değil hiçbir şey, Pazartesi parça alınacak sonra tedavi süreci başlayacak. Hastalığın en büyük düşmanı yüksek moraldir. Ama babam çok duygusal işte, bir şeye takıldı mı onu ondan sıyırmak zordur. Çok da diyecek bir şey yok. Kelimeler de yetmiyor. Sadece bu yazıyı okuyan olursa bir dua etsin yeter benim için.
Son bir şey daha söylemek gerekirse. O gün geldiğinde tek bir cümleyle not düşeceğim buraya ve bir daha da uğramayacağım. Yıllar ilerler de acım hafiflerse ki hiç sanmıyorum. Bu blog işi burada bitecektir. Hepimiz için hayırlısı olsun. Dua edecek olanlara teşekkür ederim. Hoşça kalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.