Yüksek Duvar ve Kısa Merdiven..

O kadar da yeniliklere açık değilim galiba, çünkü yenilik; eski bir dönemin üstüne daksil çekmek demek. Yeni bir arkadaş bulursun, eskisini unutmasan bile önemi azalır gözünde. Yeni telefon, bilgisayar, elbise, ayakkabı diye uzar gider bunlar. Eski, yeniyi bulunca fazla dayanamıyor. Ben silmeyi beceremeyen bir insan oldum hep. Hiçbir zaman atamadım çoğu şeyleri, fiziksel veya zihinsel fark etmedi. Ümraniye çöplüğü kadar olmasa da çok çöp biriktirdim. Bir gün patlarım belki de kim bilir. Yeniliklere belki de yer yok ve yer açasım da yok. Yaşadığım ve yaşamamı sağlayan her şey hancı olmuş artık yolcudan çok. Gelip de gitmemişler, anahtar yaptırıp vermişim onlara. Balık istifi yolculuk etmek isteyene hayır diyemem tabi. Ama hem yol uzun, hem hava aşırı sıcak. Yazık olacaktır sizlere. En iyisi mesafeyi korumak "Hop, hop temas yok" gibisinden..

Boyumu aşan denizlerde yüzdüm, açıldım kıyıdan metrelerce. Eskiden bir şeyleri başardım, o yüzden ona tutunmak işime geliyor. Geçmişim hem fazla sevip şımartmadı, hem fazla dövüp yıldırmadı. En samimi anlarda, en sahte anlarda yaşandı ve bitti. O yüzden yenilik hep şüpheli olacak gözümde. Belki de önceki hayatımda engisizyonculardan biriydim, belki de "İcat edilebilecek her şey icat edildi" diyen kişinin yakın bir akrabasıydım. İşte kolaya kaçmanın bedeli bu. Yüksek bir duvar gördüğünde hemen merdivene sarılmak böyle bir şey. Ama yetişmiyor işte çoğunlukla merdiven duvara. Değişime adapte olamıyorsun ve hızla yok oluyorsun. Yok olmak ölmek demek değil, hiçbir zaman hatırlanmamak. En büyük ceza unutulmaktır. Bu da böyle biline..

Önce uzaktan görmeyi öğrendik, sonra uzaktan sevmeyi. Yağmur sularına karışıp aktı gözyaşlarımız mazgallara. Hep uyanınca her şey farklı olsun istedik ama uyumadan önce bunun için bir şey yapmadık ve bir bir delirdik aşamadıkça duvarları..