Gidebilmek..

Yağmurun yağmadığı günler azdı, ama sokaktaydı çocuklar. Bir an kesildiğinde, toprağın çamuru biraz kuruduğunda misketler çıkartılırdı cepten. Oynardık yeniden başlayana kadar. Günler böyle ilerlerdi. Çoğu zaman yıpranmış basketbol topumla, yağmur altında potaya atış yapardım. Sırılsıklam olmam sorun teşkil etmezdi. İnsanın çocukluğunu yaşamak istemesi kadar doğal bir durum yoktur. Aykırı bir çocuk tanımıştım o yıllarda, bayağı asi biriydi. Tek başına karar veren lider ruhlu bir çocuktu. Onu çok sevmiştim. Bisikletlerimizi ilçenin her yerine sürdük, ıssız ortamlarda manzarayı izledik. Bana sigara ikram etti. Kırmadım onu, ama içmesini bilmediğimden ziyan ettim sigarasını. Adını unuttum, o da benimkini unutmuştur. Zira bir eğitim dönemi kadar kalmıştım o ilçede, sonrasında bok var gibi İstanbul'a geri dönmüştüm.

Gelişmiş türden ilçelerden değildi size göre. Yabancı gibi davranmazdı kimse kimseye. Bir memleketim olsun isterdim orası gibi. Bir köyüm olsun isterdim. Bu suni ortamda, her yer güneşli olsa ne yazar. O güneşte birbirini düşman gibi süzen karşıt insanlar çoğunluktaysa. Bisikletini kapının önüne bırakamazsın 5 dakika burada. Trafikte bir acemilik yapsan vurabilirler bile. Burada doğdum, bütün sülalem burada. Ama gitme vaktidir artık. Bu kaostan, stresten, pahalılıktan, keşmekeşten kaçmak gerekiyor. İstanbul sizin olsun, tepe tepe kullanın.

Sanırım en çok samimiyeti özledim. Asık suratlı insanları göre göre, ben de astım suratımı. Biri bayıldığında ben de o sürü gibi başına toplandım o insanın. Sadece izledim, aksiyona girmedim, kimin selası okunuyor, hiç bilmedim. Tükettim ve tükendim. Yalancılarla yan yana gele gele ben de yalancı oldum. Belirli bir yaştan sonra belki değiştiremezsin kendini, ama yolunu değiştirebilirsin. Belki o fazlalıklardan birkaçını atıp yükseltebilirsin ruhunu. Öyle yapmaya çalışacağım, ruhumu temizleyeceğim, değişemesem de. Yeniden insanlara güvenmeyi deneyeceğim. Çarpık ilişkilerini, nefret söylemlerini yalıtacağım içimde. Çok uzun süredir gördüğüm enkazı en sonunda kaldırıp, yeniden inşa edeceğim. Yatay olacak dikey değil. Manzara sadece tepeden değil, zemin katından da güzel olmalı.

Büyük hayallerim olmadı, belki çocukken iyi top oynadığımı söylediklerinde, futbolcu olmayı düşünmüştüm. Artık bir hayalim var ki, doğduğum yerden uzaklaşmak. Nefes alabileceğim, birine çarpmadan yürüyebileceğim bir yer beni memnun edecektir. Bu dünyadan göçtüğümde yer kalmışsa hala o zaman dönerim..