Vedanın İki Noktası..

Vedaların geçi olmaz her veda erkendir..

80 yaşında ölen birine de erken öldü deniliyor sonuçta. Birine karşı iyi duygular besliyorsanız her veda erkendir. Ama vedalar bekleniyorsa onlar erken veda değildir, kendini hazırlamıştır iki tarafta o vedaya. Noktanın konmasını beklemiştir taraflar. Bu süre zarfında o nokta konmalı mı? Yoksa virgülle kurtarabilir miyiz? diye düşünülmüştür. Bazıları tek noktayla yetinmez ve onu pekiştirir yanına bir nokta daha koyarak. Yan yana iki noktanın imla kurallarında bir yeri olmasa da hayat literatüründe bir anlamı vardır. Kesin bitiş anlamına gelir. Yani yan yana iki noktayı sık kullanan kişiler bir tek noktanın bazı koşullarda dönüşünün olduğunu bilirler. 

İster istemez bir an geliyor ve o an aklının terazisinde vedayı tartıyorsun. Yabancıların doğruları ve yanlışları listelemesi gibi. Bir muhakeme yapıyorsun. Belki veda etmek istemesen de mantığın sana veda etmeni telkin ediyor. Sonuç olarak birdenbire veda ediyorsun. Bilirsiniz vedalar ya kişilere, ya yerlere, ya da yaşama yapılıyor. Kimi iki nokta ile kimi tek. İkiden fazla nokta koyuyorsa kimsenin vedası ciddi değildir bunu da bilmek lazım.

İnsan görülmek ister, fark edilmek ister. Gerek genel anlamda, gerek muhatabı tarafından. İntihar edenlerin sıklıkla gerisinde not bırakması bu yüzdendir. Şu yüzden, şu sebeptendir diyerek arkasında bıraktıklarının kendilerine hak vermelerini umarlar. Hayatta fark edilmemişlerdir, ölümleriyle fark edilmek isterler. Hatta bazıları bunu kamuya açık alanlarda herkesi şahit göstererek gerçekleştirirler. Geçmişte sıklıkla toplu intiharlar olurdu. Toplu intiharlar sisteme ve devlete çarkların durduğunu artık işlemediğini hatırlatır. Her gün aynı gri bir hayata uyanıyorsan, bir tane bile sıcak renk yoksa vedanı tartıyorsun işte. Bazen ağır basıyor, bazen daha müddet var diyor beyninin arka odaları. 

Velhasıl vedalar bu dünyanın getirilerinden sadece biri. Gitmek var, dönmek var. Bir de çıktıktan sonra kapının önüne beton duvar örenler var. Gidişler gerekli, kalışların gerekli olduğu kadar. Hayatımızda vedalar olmasaydı. Kimsenin hasretini çekmezdik. Yanlışı görmeden doğrunun, kötüyü görmeden de iyinin değeri bilinmez. Şartlar böyle, ölümlü biri koymadı bu kuralları. Uyum sağlayacağız. Adaptasyon hayati değerdedir. 

Hayatınızda vedaları hep göreceksiniz. Bazıları şok etkisi yaratacak, bazıları sıcağı sıcağına hissedilmeyecek. Bir şeye veda ediyorsanız eğri oturup çok düşünmeniz gerekli. Çocuk oyuncağı değil çünkü bu. Veda edip yine dönerseniz ciddiyetiniz dâhil hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Veda edilen taraftaysanız da hiçbir zaman kendinizi aciz duruma düşürmeyeceksiniz. Olmuyorsa asla zorlamayacaksınız ya da yalvarmayacaksınız. Bir materyal eğilmiyorsa diretirseniz mutlaka kırılır. Kırılınca da tamir edemezsiniz. Bu da böyle biline..