Kendimizde Değiliz..

Kendimizde değiliz be ahali..

Değişkenlerin bu kadar çok olduğu yerde kendimizde olamayız da zaten. Bir planlama yaparsın da kusursuz olmaz işte. Hiçbir şey normal seyrinde gitmez. Dalgalanır. Ama bazılarında bu dalgalanmalar yumuşak hatlarla değil de keskin iniş çıkışlarla yaşanır. Keskin iniş çıkışlar da hayatından çalıyor işte. Sonuçta dayanma sınırı vardır, esneklik payını aşarsan kopar gider. Bizi hayatta koparan bu yaşanan abukluklar. Gündemin topaç gibi dönüp durması. Neye odaklanacağımızı şaşırmak. Neye üzüleceğimize ya da sevineceğimize karar verememek. Kendimizde değiliz. Bizi süper hayatların arka planlarında trafik levhası, çöp konteyneri veya bir bank gibi diziyorlar. Kendimiz olamıyoruz. İnsan olduğumuzu unutuyoruz. Onlar vasıfsız krallar ve kraliçeler, bizse kalifiye köleleriyiz..

Varlığımızın hiçliğe karışacağını bilseydik bir dakika durur muyduk buralarda? Hiçlik diye bir şey mümkün olsa, bu ebedi mekâna bir atlama noktası olmasa kim kalırdı dünya denen bu garabette. Tesadüfen oluşsaydı her şey vazgeçmesi kolay olurdu. Ama ruhunun derinliklerinde o ilahi kudreti algılıyorsun. Organların seni yaşatmak için istemin dışı çalışıyor. Nefes alış verişlerine ve göz kırpmalarına odaklandığın oldu mu hiç? Odaklanırsan o istemsiz yaptığın hareketlerin bile zor geldiğini göreceksin. Geldik ve vademizin dolmasını bekliyoruz.

21 gramlık ruhumuz bazen 10 ton çekecek. Katlanacağız, kendimiz olamasak da bizi dekor gibi görenlere inat yaşayacağız. Hayallerimiz belki hiç gerçekleşmeyecek ama bir idealde tutturacağız yaşantımızı. İdealist insanlar sağlam köklerle tutunmuştur toprağa. Fırtınaymış, karmış etkilemez. Bir hayat görüşümüz olacak. Kimsenin benzeri değiliz ama düşüncelerimiz iyiliğe uğraşan milyonlarca türdeşimizle aynı olacak.

Kendimizi bulduğumuzda mutlak bir huzur içinde olacağız. Bu dönemde insanlar özendiği hayatları kopyalıyor. Bir şarkıcının veya film yıldızının yaşadığı gibi yaşamak istiyor. Onların hareketlerini ve üsluplarını taklit ederek sahtelik içinde yüzüyor. Oysa her ruh farklıdır, her kar tanesinin farklı olduğu gibi. Parmak izlerimiz madem aynı değil, ruhlarımız da değil. Kendine sırtını dönenler çareyi başkalarında arıyor da onun sonu iyi değil işte. Okuyup öğrenip bir hayat felsefesi geliştirmedikçe mutluluğu bulamazsın. Taşıma suyla değirmenin dönmediği gibi, insan kendini döndürebilmeli, çekip çevirebilmeli. Bu koca evrende tek olan ruhunu besleyebilmeli. Ona layık hareket edebilmeli.

Kendini kaybetmişsin bu ışık kirliliğinde madem, bir süre geceye karışacaksın. Çünkü bu yaldızlı hayatlar seni senden daha da koparacak. Kimseyken hiç kimse olacaksın.

Kendimizi bulacağımız günlere..