Müebbet..

Biliyorum beni var etmeye yoksun.

Biliyorum olsaydın da yok olurdum
Çünkü geceler kül doluydu, gündüzler is.
Çünkü ne kadar beklediysem açılmadı sis.

Avuçlarım kararmış, gözlerim sararmış
Şakağıma hasretin buzdan namlusu dayanmış.
Yer üstünde olup da boğulmuş gibiyim
İnsanlığımdan müebbet kovulmuş gibiyim

Hayatım delik bir küfenin içinde sırtımda
Ahlar vahlar içinde her şey büsbütün aklımda
Yorulmuşum yolun yarısındayken
Tam da Mart’ın son haftasındayken...