Çıkıp yağmura ıslanmak lazım. Hoş yağmurlar da bitti, benden gittiğin gün. Niye düştük? Zaman geçiyor ve ben hala sayıklamalarıma devam edip, saçma sapan hezeyanlarımla beraber bayılıyorum. Dikkat ettiysen uyumuyorum, bayılıyorum.
Bunca acıdan sonra sevin diyemiyorum, çünkü sevseler de sevinemeyeceğim. Sevmeyin beni mahallenin en yaramaz çocuğuyum ben hala. Hala sevdiği kızdan korkan ona yanaşamayan ama ona bakan herkesi yakan bir çocuğum. Nereye kadar? Gittiği yere kadar..
Sorgulamamak gerek, şiirimden belli ettim aslında. Yaşamalı şu saçma dünyayı ölümde gelecekse gelsin fazla bekletmesin artık. Çünkü işler de zıvanadan çıkmaya başladı hafiften. Hafiften de değil ağırdan giriyor beynime bütün kötülükler. İnsan insana bunu yapar mı? Neyiz biz? Niye çabalıyoruz?
Ne demiş "C"
Kaybettiğinde değil, vazgeçtiğinde yenilirsin..
Vazgeçmek ne kötü..
Yazı tarihi: 06.07.2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.