Gül diyorsun da
Sadece dikenler yetişiyor bahçelerimizde
İnsana hasret insanlar doğup,
Yaşayıp ölüyorlar.
Gül diyorsun da
Esas güller yüz yıl önce derilmişler sanki
Onların yerlerini zehirli sarmaşıklar
Ve ayrık otları almışlar.
Suyu bulandıranlar ekmeği de küflendirmişler.
Ve aciz ruhumuzu büsbütün perişan etmişler.
Gül diyorsun da
Düşerken gülemem uçurumdan
Geçmeden koşar adım kara kıştan
Gülemem.
Gülemem ki candan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.