Küçükken oyuncak bir motosikletim vardı, halının üzerinde gezdirirdim. Belki bir yıldan fazla öyle oynadım onunla. Sonra kurcalarken bir düğmesi olduğunu farkettim. Düğmeye bastığımda tekerlekler dönüyordu. Üzerinde dengeyi belirleyen bir nesne olmadan kendi başına gidebilir miydi iki tekerli motor? Yapmışlar ama. O günden bu yana dikkatimi geliştirmeye çalışsam da, hep boş denemelerimden sonra yeni bir özellik fark ediyorum her şeyde. İnsanların farklı farklı özellikleri var. Ömrünün sonuna kadar yaşasanda, her şeyini bildiğin bir insanın seni şaşırtacak bir özelliği çıkabiliyor. Evriliyoruz iyiye ya da kötüye. İyi hislerimizi de bastırıyoruz kötüleri de. Açığa çıkıp, çıkmamasında mesele..
Kötüye dönüşecek miyim günün birinde? Ters kelepçeyle polis arabasından indirilip, kameralara karşı başımı önüme eğecek miyim? Gazetelerde C.B. diye bahsettikleri kişi ben olacak mıyım? Bazen bunları düşünüyorum. Kendimi kaybedersem günün birinde kalabalık, havasız bir koğuşta uyanabilme ihtimalini. Hayat zor bazı anlarda o durumu seçmene bile gerek kalmıyor, o durumun içinde buluyorsun kendini. Kimsenin planladığını sanmıyorum böyle şeyleri. Umarım ecelime kadar sicilimi kirletecek, yüzümü kızartacak bir suça bulaşmam. Birde ya gidecek hiçbir yer kalmazsa, her şeyimi kaybedersem. Sokaklarda ne kadar dayanabilirim? Bir çatı, bir kap yemek için suça bulaşır mıyım yine de. Bu da ihtimaller arasında. Ölümün de yaşamın da hayırlısı olur umarım bizler için..
Her şey mümkün. Ölmemek, saklanamamak dışında..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.