Ölmek için de biraz enerjin olmalı. Ölemeyecek kadar yorgunum şu sıralar..
Yatağa boylu boyunca uzanıp tavana dikerdim gözlerimi. Bir süre öyle baktıktan sonra kapanırdı gözlerim. Her şeyin bir nedeni var mı? Yaptığımız her etkinin bir tepkisi. Biraz eylemsizlik iyi gelebilir bünyeme. Belki sosyal medyadan çekmeliyim kendimi sadece bu blog açık kalmalı. Hayat bulanıklaşıyor gitgide. Sadece ben değilim bunalan, herkes bunalıyor. İçine ediyorlar dünyanın sonra bunalıyorlar işte. Böyle bir oksimoron..
Karanlıkta yol alıp, aydınlıkta ulaşma devri bitmiş benim için. Sadece saklanma ve kaybolma devri başlamış. İçim kapkara, bir sırma bile girmiyor içeri. İstek kalmamış, mücadele gücü bitmiş. Tedavülden kalkmışım. Öyle olsun...
Yine deli gönlüm, yine bu mevsimde, hicranını yalnız başına çeksin bakalım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.