Yeniden başlamak mı, yoksa köstebek tüneline girmek mi gerekiyor güneş bu kadar parlakken? Sıcağa mı hasret kalmışım, titremeye mi? Ne anlayabiliyorum olan bitenleri, ne de hissedebiliyorum. Çoğunlukla beni aşan konular bunlar. Zaten bu yüzeysellikle de hiçbirinin içinden çıkabilme ihtimalim yok. Duruma uygun bir atasözü veya deyim söyleyin bana. Atalarım yaşamıştır deyip biraz rahatlarım belki..
Geriye gidemem daha fazla, çünkü duvara yaslanmışım artık. Korkularım etrafı adım adım karartarak yaklaşıyor. Onlar karşısında babasının cebinden bozuk para aşıran bir ufaklığa dönüştüm. Gerçi bir küçük tokat yemekle hesabı bitiremem bu sefer. Kiminin güldüğü, kiminin ağladığı ve kiminin elinde çekirdek mimiksiz takip ettiği bu şovda, yer bulamadım kendime. Tıslayan ikaruslarda hep ayaktaydım. Kapısı kapanmayan minibüslerde bir ayağım havadaydı. Köküm yoktu ama bana tutunurlardı. Bir kapı kolu kadar olmasa da kullanıldım. Slogan bulmam gerekiyordu sayılmam için. Taraf seçmem gerekiyordu bertaraf olmamam için. Ortasındayım duvarın, ortasındayım dünyanın ve Amerika da uzak, Çin de.
Deli taklidi yaptığımı sanırken delirdim çoktan. Üstüme gelmeyin artık korkularım. Zehirim alınmış, zararsızım. Yaşamak; yönetmekmiş ruhu ve ben yönetimden anlamadığımı fark ettim, hep battığım zamanlarda.
Bir an önce varmak istediğimden ikişer üçer çıktım merdivenleri. Varma çabam, vardığım noktadan daha kıymetliydi. Belki de ne kadar hızlı çıkarsam çıkayım geç kalmıştım bekleyenime. Bir müddet bekleyip gitmişlerdi. Herkes benim kadar beklemeye alışkın değil. Günümüzde sabır nesli tükenmek üzere olan bir nitelik. Hiç durmadan koşmak lazım, bunun içinde iyi bir ciğer lazım. Her mevsim kapalı penceremde, bol sigara dumanı eşliğinde, karbondioksit partisi verdiğimden hiçbir zaman yetişemeyeceğim. İkaruslar kaldırıldı, ilkokulda cezalıymışım gibi tek ayağım havada bu yolculuğu tamamlarım bir gün sonunda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.