Kaçıncı kattan düşeceğime bağlı kaç saniyede çakılacağım. Kesinlikle düşeceğim belli olduğundan daha fazla kat çıkmamalıyım belki de. Düşerken pişmanlıklarım ve acılarım havada kaldığım müddet uzadıkça daha da çok gözümün önüne gelecek çünkü. Hayata veda ederken yaşayamadıklarını düşünmemeli insan. Düşünse bile çok kısa sürmeli..
Şairin dediği gibi güzel havalar mahveder mi insanı? Yoksa bu bir bahane mi? Mutlu olmanın yolu seçimlerimizden geçiyor. İyi seçici olmadığımızı düşünüyorum çoğunlukla. Cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla bezeli sözü kadar doğru bir söz yoktur bana kalırsa. Cezbedilmek çok kolay, nefsi kontrol edememek, her seferinde baltayı taşa denk getirmek de. Derdim hata yapmak değil, hataların büyük ölçekli olması. Çünkü bir yıkımdan sonra toparlanmak her seferinde zaman kaybettiriyor. Kaldı ki en verimli yıllarında büyük bir hataya düşmüşsen, vicdanınla hesaplaşmak kadar zor bir şey de yok. Kaç kez hüküm yemişimdir vicdanımdan? Kaç kez rüyalarım distopyalarla sınırlandı? Cevapları saklı soruların. Soruların, kesintilerin ve yolun sonu yok. Bu sonsuz döngü içinde mutluluğu köşeye sıkıştırıp ona sahip olamazsınız.
Çağlar değişti ama çoğu insanın düşünceleri hala kaskatı. Herkes birbirinin önüne engeller koyuyor. En iyi atlet bile bir süre sonra bıkar bu engellerden. Yaşayın şu hayatı ve biraz da yaşatın. Her şeyin azına alışık olduğumuzdan bir hafif rüzgar bile iyi hissettirecek. Hep yenilsek de idare edebilecek kadar iyi anlar birikseydi.
Düşeceğiz bir süre sonra. Düşerken manzaranın tadını çıkaramazsınız. Zaten hayattayken bu itiş kakışta ne kadar güzel olursa olsun o manzara da çölleşecek, betonlaşacak. Manzarayı kendiniz çizin düşüncelerinizde..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.