İçsel..

Baştan belliydi ne olacağım..

Bir yerlere gelmek ve orada tutunmak için hırslı olmak gerekiyordu.

Hırsımı hep başka yerlere, gereksiz yerlere harcadım..

Ne de güzeldi bazı anlar, hep olacak sandım.

Hiç olmadığım kadar uzağım, gerçekleştirebilecekken ıskaladığım hedeflere..

Bir daha yaşayamayacağımı biliyorum..

Nefes almaktan bahsetmiyorum,

Bir daha kalbim titremeyecek, gözlerimi kaçıramayacağım..

Donuk gözlerle seyredeceğim alemi..

İyi şeyler olmayacak artık..

Hissedeceklerim kocaman bir boşluk..

Sözcükler düğümlü ve konuşmak istemsiz..

Şevkle dalamayacağım artık muhabbete..

Sessizlik biraz daha sessizlik isteyeceğim evrenden

Hayatım utana sıkıla devam edecek...

Ben de devam edeceğim.

Geçmişimi poster yapıp astığım duvarlarıma bakmaya..

Yaşadık mı öldük mü bilmeyeceğiz..

Benim açımdan öyle artık..

Ama içimden hep iyi olduğunu düşüneceğim..

Hikayem biraz karışıktı benim

Anlattıklarıma inandıramayacak kadar karışıktı..

Yapacak bir şey yok..

Yalancı olarak kaldım..

Sonunda ben de yalancı olduğuma inandım..

Hesabımı verip çekip gideceğim sonuçta..

Hep de haksız değildim..

Çoğunlukla haksızdım.

Bu önemli bir ayrıntı

Bir zamanlar çocuktum

Ve hala içimde gizli çocukluğum..

Bir sokakta son bulacak yolculuğum.

Neredeyse hiç olmadığım

Bazen ise var olduğum bu yerkürede

Sonsuzun içindeki bu sonda...

C.B.