İstasyonlar..

Tren ilerliyor, bazen hızlanıp, bazen hız keserek. Geçtiğim istasyonlarda kimler kimleri bekliyor, kimler yalnız ayrılıyor, kimler aradığını buluyor, kimler vazgeçip çöküp kalıyor. Evren var olmaya devam edecek, sen kederli olsan da, bir an olsun rahatlasan da. Birileri yol alıp, birileri bekleyecek hep. Ümit dolu olsan da, somurtup dursan da..

Değişmeyen tek şey, aklımızdaki kalabalıklar belki de. Yalnız yaşasan da aklın mahşer yeri biliyorum. Orada herkes herkesi tanıyor, kimileri düşman, kimileri dost. Selam verme faslı bitmediğinden, derinlemesine muhabbet edemiyorsun kimseyle. Sonuçta karışıyorsun. Belki de delirme safhasının başlangıcı zihninin bir hayli kalabalıklaşmasındandır. Kalabalık aklın bir diğer getirisi de ne yazık ki strestir..

Şehrin tenhalarında gizleniyor renkler ve sen siyah beyaz meydanlarda arıyorsun kendini. Tenhalar tehlikeli diye düşünüyorsun ki öyle. Ama risksiz yaşam zaten renksiz oluyor haliyle. Cisimleşmiş bir sıkılganlık, bunaltı. Biliyorsun ki en kötüsü de bu..

Oysa sen de bir zamanlar hayatın algoritmasını çözdüğünü düşünmüştün. Çoğu insanın yaptığı gibi, bir sistemde ilerliyor gibi gelmişti her şey. Yüksek bir yerden bütünü gördüğünü sanmıştın. Ne büyük bir yanılgıydı bu. Hayatına değenler ve hayatından eksilenler bir bütün olabilir miydi? Hayır görmediğin bir sürü şey vardı. Dünya da bunlarla birlikte dönerdi. Sen bir bölümü görmüş ve her şeyi kavradığını sanmıştın. Bir bakımdan haklısın hepsi görülemez, tahmin de edilemez. İnsan sınırlı bir yaratık, sınırsızı kavrayabilmek imkansız gibi bir şey..

Işıltılı, cafcaflı olabildiğince karışık hayatları mükemmel mi görüyorsun? Oysa mükemmellik basitliktedir. Basit düşünürsen, basit yaşarsan kendini zor durumlara düşürmezsin..

Neyse.. 

Tren illa bir gün varacak gitmek istediğim şehrin garına. O zamana kadar kendimi değil gördüğüm insanları düşünerek akıl karmaşasından kaçacağım belli ki. Burnu kızarmış bir kadın görürsem, onu düşüneceğim. Tekerlekli sandalyede 15-16 yaşlarında bir çocuk görürsem onu düşüneceğim. Ne zaman kötü durumda olduğumu tekrarladığımda kendime, benden daha beter durumda olanları düşüneceğim. Bence siz de öyle yapın..