Uzun zamandır öyle...
Alışmış ara sıra aynada denk geldiği yüz çizgilerineRüzgar girmese de camdan, üşümeye.
Böyle bir küflü yalnızlığın, rutinliğine.
İhtiyacı canlıya..
Banknota değil de kalbi atana.
Umudu "hiçbir" zaman dönmeyecek devrana.
O duruma doğru ilerliyorum yaşarsam..
Herkesin gidişine arkadan mendil sallarsam.
Bu yabancı, tereddütlü, eğreti bakışlardan kaçamazsam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.