Bu sabahların bir anlamı olmalı..

Bir hedef koyup ona inandıysan kimsenin yoluna çıkmasına izin verme. Yoluna çıkanları süpür gitsin talaş tozlarıyla. Bir gerçek var ki insanı diğer canlılardan ayıran. O da tutkudur. Bir şeye tutkun olmalı. Ona sahip olmalı, sahipsen elinde tutabilmelisin. Hedefine ilerlerken tutkularından feragat etme. Seni canlı tutan yegane şey tutkularındır unutma..

İçinde saklanırsın, gölgesinde serinlersin. Bir oyuktur düşünceler. Düşüncelerini sağlam temellerle oluşturmalısın. Geçici heveslere yer yoktur. İnsan bedeni geçici belki ama ruh kalıcı. Ruhunu yıkılmaz, zarar görmeyecek bir şekilde inşa etmelisin..

Öyle ki nefessiz ömür geçmez. Ömür bir tahta köprü, çürüdükçe yenilersin. Nefes aldıkça yeni basamaklar yapılır. Hiçbir zaman vazgeçme. Köprü yıkılsa bile yeniden yap. Yol kapansa bile yeniden oluştur. Vaktin dolana kadar vazgeçme. İstediklerin hemen olmayacak bil. Belki hiç olmayacak. Ama sen hedefin için adım atmaya devam etmelisin. Yolun sonu olsa da o hedef uğruna ölmelisin..

İnsanı yaratan ona dayanma gücü veriyor. Dayanamıyorum diye düşünme. Bir kum tanesi bile nedensiz yaratılmadı ki. Senin de bir etkin olacaktır dünyaya. İşe yaramıyorum diye, neden yaşıyorum diye düşünsen de. Boşluğu doldurmak için burada değiliz biz. Kelebeğin bile doğaya bu kadar etkisi var ise. Bir insanın etkisi de olmalı, önemli ya da önemsiz. Yaşamın en pasifize ettiği insanın bile bir etkisinin olduğunu düşünüyorum bu döngüye..

Sen hiçbir şey değilsin. Her şeysin. Hedefini koy ve yaşa. Bir şeylerin değiştiğini göreceksin. Elbette ki bir anda değişmez bazı şeyler. Nefes almayı kesmemenin bir sebebi olmalı. Bu nefsi taşımanın, bilmenin, görmenin, duymanın ve seçmenin bir anlamı olmalı..

Vega'nın da dediği gibi "Bu sabahların bir anlamı olmalı..."

O anlam senin içinde, ortaya çıkarmak ise ellerinde..