Bir alışkanlığımdan vazgeçtim.
Eve götürürken yediğim ekmek köşesinden de belki
Bu yüzden vazgeçmiştim
O gün büyüdüğümü anladım.
Bugün olgunlaştığımı...
Hep kaçmıştım ama şimdi kaldım
Bu, ait hissetmediğim şehirde
Yeterince rüzgar yedim.
Ve sadece yağmur yağıyorken ağladım.
Ben bugün vazgeçtim kendiliğinden
Zaten hiç olmayan birinden...
Büyük bir yangını atlatmış orman gibi
Çok eksik düşlerim..
Ama daha vakit var.
Elbet tekrar yeşilleneceğim..
C.B.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.