Siyasi birkaç kelam..

Gündoğumu her yerden güzeldir, görebilirsen. Aynı şekilde günbatımı da denizden, karadan fark etmez güzeldir. 8 milyarlık dünyada kaç kişi, kaç kere tanık olmuştur bu doğa olayına. Hiç saatinizi kurup, uyanıp doğuya baktınız mı? Kaç kere?

Yaşayabilmek için yaşamın sunduğu her türlü güzelliği atlıyoruz. Belki yaşadığımız coğrafya buna mani oluyor, insan profilleri, siyaset ve statülerimiz buna izin vermiyor. Özgür değiliz belki de, eleştiremiyoruz, irdeleyemiyoruz, yayınlayamıyoruz ve bastırılıyoruz. İçimizde neler biriktirdik böyle, hala mı test ediliyoruz. Birkaç nesil heba ettik, daha da edeceğiz gibi duruyor. Dünyanın bu denli güzelliğine karşı, insanların bu kadar çirkinliği, nasıl dengede duruyor? Burada doğmuş-büyümüş, yemiş-içmiş, hava almışız. Biz niye kaçıyoruz ki? Her seçimden sonra ekşisözlük'te bir başlık popüler oluyor. "Türkiye'den ..... olup gitmek"

Aslında senin-benim partimde kazansa, muhalif olmak önemlidir. Herkes her şeyi eleştirebilmeli, olabildiğince az kusurlu bir yönetim için, insanların zayıf noktaları eleştirmesi lazım..

Hiçbir zaman bloğuma siyaset içerikli bir yayın yazmamıştım, ama dikkatim dağılmaya başladı artık. Her gün gündem değiştirme uğraşları, beyinler yanıyor. İnsanlar da yanıyor, zehir içerek, kendini yakarak, asarak hayatlarından vazgeçiyorlar. Bu düzen illa ki böyle gitmez biliyorum. Ya daha da kötüleşecek, ya da iyileşecek. Şu bir gerçek ki gücü eline alan zehirleniyor. Yapmam dediği her şeyi yapıyor, insanın doğası bu belki de. Nerden geldiğini unutması..

Bu ülkeyi bir zamanlar cephede bile kitap okuyan bir insan yönetti. Düşmanının bile saygı duyduğu bir insan. Bir şair yönetti, şiir yazan insandan kimse korkmaz, çünkü şiir yazan insan şiirleri iyi olsun olmasın, kendini geliştirme gayreti içindedir, dünyaya ters yönden bakmaz. Okuyan, yazan insan, bilinç sahibi insandır. Devletini, milletini korur, gözetir. Bunları şimdiki siyasilerle karşılaştırdıkça hayal kırıklığına uğruyorsunuz.

Korku imparatorluğu kuranlar, hep korku içindedir. Çünkü devrilecekleri günü düşünürler sürekli. Napolyon devrilmiş, çarlar devrilmiş. Bizim tarihimizde bazı padişahlar yeniçerilere yem olmuş. Düzen böyle işler. Kral öldü, yaşasın yeni kral diye bir laf vardır. Kimse arkasına bakmaz eğer ortada insanlara karşı kötü davranışlar bütünü varsa. Ama iyiysen de her muhabbette anılırsın, ölüm yıldönümünde hatırlanırsın ve saygı duruşuna geçer herkes. 

Son olarak iyi ki geçici bu dünya. Düşünsenize böyle bir coğrafyada ölümsüz olduğunuzu. Kendinizi öldürmenin yollarını arardınız. The X-Files da öyle bir bölüm vardı, adam ne yapsa ölmüyordu. Müthiş bir lanet. Tanrı bize acımış ne diyeyim..