İç ses..

Hangi gürültüden kaçıp da hangi sessizliğe bürünsem? Gürültünün de çeşitleri var, sokak gürültüsünden bahsetmiyorum elbette, içimde yankılanan yaraların, bir iç kanamanın gürültüsünden bahsediyorum. Bu gürültü diğer seslerden de rahatsız edici. Çünkü sesin kaynağı dış bir etken değil, sensin. Konuşmayı bırakabilirsin, hareketlerini sınırlayabilirsin. Ama iç kanama sesini nasıl sıfırlayabilirsin? Bu öyle bir şey ki zorla dinlettiriyor kendini, kulaklarını kapasan da duyuyorsun. Nasıl bir beladır ki, pişmanlıklarını düşündükçe gürültü daha da çoğalıyor..

Kendi halinde, beladan uzak yaşadıkça da kaçamıyorsun. Çünkü zamanında bir ya da daha fazla hata yapmışsın. Şimdi bu ses sana duyuluyor işte. Belki lanetle seni anıyor biri, belki ağlayarak anıyor. Sonuçta o sana ulaşıyor işte. Kulak çınlamaları kadar basit olamaz bu. Vicdanın sesi bu mu yoksa? Biri benim yüzümden berbat bir hayat mı sürüyor? Ya da çoktan terk mi etti bu alemi. O yüzden mi bu kadar yüksekten geliyor sesi. O kadar kişi girdi ki hayatıma, tahmin de edemiyorum. Belki büyük bir kötülük yapmamışımdır kimseye. Ama yarım bıraktığım, başlarken biten o kadar yaşanmışlık oldu ki. Gerçi bu da kötülük olabilir, büyük mü küçük mü siz karar verin. Bir kelebeğin doğada nasıl bir etki bıraktığını biliyorum sonuçta..

Belki de kötü bir yaşam sürdüğüm için, boş bir yaşam sürdüğüm için Tanrı'nın bir uyarısıdır bana. Bu da doğru olabilir. Yaklaşık 10 yıldır gayret etmiyorum, rüzgara bırakmışım kendimi bir yaprak gibi. Kendimi kapattım ve açamıyorum. Zorlamam lazım belki. Bir şekilde rahatsız olursam, kırabilirim belki bu döngüyü. İşte bu gürültü o yüzdendir belki..

İç sesin bu gürültüsüne kimler ne kadar dayanmıştır bilinmez. Bir gün kesileceği günü beklemekteyim..

Sözün özü dışarıdaki sesten daha yıkıcı bir tür bu ses. Belki biraz infrasound gibi etkisi vardır. Delirtici yani. Dilerim kimse bu tür iç sese maruz kalmaz. Kalsa da atlatabilir..