Hikayelerinde mutluluk mümkün müdür?
Değildir..
Erken düşüşler?
Tabi ki..
Parçalanmış düşler?
Elbette..
Peki gitmeler, bitmeler, terk edilmeler?
Hı hı.
Hayat gibi mi?
Gibisi fazla,
Ta kendisi..
Hayat; acı, buruk, bayat ve yavan gerçeklerle dolu bir ziyafet sofrasıdır. Bundan hariç bir şey yazılabilse, emin ol yazardım..
Kimse yazamadığı için, inanamıyoruz ya öldüğümüze, henüz nefes alıyorken.
Yoksa ölümü sadece beden fonksiyonlarının durması mı sanıyorsun?
Biz çoktan öldük, sadece gömülmeyi bekliyoruz..
Tarkovski haklıydı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.