Ve perde indi...
Gözlerdeki yaş da dindi
Ne umduk, ne bulduk
Bu sahnenin oyuncusuyduk.
Tez mi bitirdik rolümüzü?
Erken mi çıkardık kostümümüzü?
Kimler izledi, kimler uyudu?
Kimler beğendi, kimler sevmedi?
Öylece işledik olanı biteni
Şu yalan hayatın sadece bir özetiydi
Belki bazılarına anlamsız gelecek.
Bazıları yaşadıkça öğrenecek
Bir kişi bile anlasa yetecek,
Yetecek...
Hüzün ve sevinç buradaydı.
Alkışlayanlar ayaktaydı.
Her Cumartesi akşam yedide
Başlar ve biter bu kabare.
Hayat gibi biter.
Bıçak gibi keser...
3.9.2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.