Evin soluk duvarlarında inanılmaz tablolar mı var?
Dökük tavanında Sistine şapelinin freskleri mi var?Çıkma balkonundan kuzey ışıkları mı görünür?
Yoksa niye dalıp gidersin?
Söylediklerim olsaydı anlardım seni.
Oysa
Bir çift göze, birkaç yalan söze
İyi gün dostlarına, kokuşmuş postlarına
Kırılan bardaklara, yıkılan çardaklara
Yakıp, içiyorsun…
Bir sen mi yalnız kaldın sanıyorsun?
Bu dünyayı sırtında tek sen mi taşıyorsun?
Boş vermeyi bilmiyoruz…
Ne sen, ne ben, ne de başkaları.
Dışarıda anlam arıyoruz
Bulamayınca karalar bağlıyoruz
Anlam bir boşluğu kaplıyor oysa
Anlam biziz görmüyoruz.
Kukla değiliz, hür irademiz var
Tekiz madem…
Tek başına da dik durur, hayatta kalırız
Sigaraları art arda yakıp,
Başka hayatlarla kıyaslıyorsun kendini
Yapma, ölümsüz olsaydık değerdi.
Ama yarın bile garanti değilken
Kendini çıkmaza sokma…
Yaşa ve tat al…
Gamdan değil, keyiften iç.
Ne olacağımız meçhul ya,
Baş aşağı salın o bilinmezliğe.
Bırak zaman aksın
Bırak su yolunu bulsun.
Dalma uzaklara, dalma hayallere.
Bu işin sonu nereye varacaksa varsın.
Öyleyse,
Varlıktan yok oluşa süreç başlasın…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen yorumlarınızı bir isim ile paylaşın. İsimsiz yorumlara sadece teşekkür ediyorum.